چگونه در محل کار روابط موثرتری داشته باشیم؟

تجزیه و تحلیل تراکنش به ما کمک می کند تا حالات مختلف و نحوه عملکرد آنها را بشناسیم و روابط موثر محل کار درک کنیم. سپس می‌توانیم رفتار و سبک‌های ارتباطی خود را برای بهبود مهارت‌های بین فردی و ایجاد یک فرهنگ پر رونق در محل کار انتخاب کنیم. در این مقاله از وبلاگ موسسه علوم و فنون تهران قصد داریم به شما نکاتی را برای ایجاد روابط موثر در محل کار معرفی کنیم.

روابط موثر در محل کار

این مفهوم روانشناختی رایج می‌تواند نحوه برخورد شما با تعارضات و برقراری ارتباط با همکاران خود را تغییر دهد.

در دهه 1960، روانشناس دکتر اریک برن پیشنهاد کرد که بسیاری از روابط بین فردی ما ناشی از رفتارهای آموخته شده عمیق است که اغلب خیلی زود به دست می آیند و می توانند علت اصلی تعارضات ارتباطی در خانه و محل کار باشند.

او نظریه‌ای ارائه کرد که نشان می‌دهد ما به رویارویی، مدیریت و اقتدار از طریق یکی از سه حالت والد، بزرگسال و کودک واکنش نشان می‌دهیم و پیشنهاد کرد که کلید معاملات موفق و مثبت در تلاش برای همیشه در «حالت نفس بزرگسالان» است. به گفته برن، هر مکالمه ای نوعی معامله است. یک نفر تعامل را آغاز می کند و دیگری پاسخ می دهد.

هنگامی که هر دو طرف از حالت های ایگوی مکمل صحبت می کنند، ارتباط روان و مؤثر است. با این حال، اگر تراکنش متقاطع شود و یک یا هر دو نفر به حالت من درگیر شوند، نتیجه پیام‌های مختلط، درگیری یا روابط آسیب‌دیده است.

تجزیه و تحلیل تراکنش به ما کمک می کند تا حالات نفس موجود در هر تعامل را شناسایی کنیم تا بتوانیم تنظیمات لازم را برای ایجاد ارتباط سازنده انجام دهیم.

درک حالات ایگو

حالت‌های ایگو چیزی بیش از سبک‌های ارتباطی هستند. آنها اغلب پاسخ‌های خودکار به محرک‌های داخلی یا خارجی هستند. احساسات ما تعیین می کند که از کدام یک استفاده کنیم و می توانیم به طور ناگهانی بین حالت ها جابه جا شویم.

با این حال، اگرچه این واکنش‌ها روابط موثر محل کار خودکار به نظر می‌رسند، اما می‌توان یاد گرفت آن‌ها را تشخیص داد و آگاهانه نحوه واکنش‌مان را تغییر داد. بنابراین، بیایید با شناخت هر حالت نفس شروع کنیم.

هنگامی که افراد با این طرز فکر ارتباط برقرار می کنند، ممکن است از کلماتی مانند «چگونه»، «تحت هیچ شرایطی»، «همیشه»، «هرگز» استفاده کنند.

دو جنبه بالقوه برای وضعیت والدین وجود دارد – پرورش و کنترل – که هر کدام پیامدهای مثبت و منفی برای رفتارهای خود دارند.

والد پرورش دهنده ممکن است مراقب، حمایت کننده، تشویق کننده و غیر قضاوت کننده به نظر برسد. گاهی اوقات بیش از حد محافظ و خفه کننده است.

والد کنترل کننده ممکن است دستوری، انتقادی و حامی به نظر برسد، ممکن است بی حوصله مانند اشاره انگشت باشد. اما می تواند ساختار مفید، جهت روشن و انتظارات را ارائه دهد.

کودک
حالت کودک تماماً در مورد احساسات است. این نشان دهنده واکنش درونی ما به رویدادهای بیرونی است و مبتنی بر احساسات است. فاقد خودآگاهی است. هر زمان که ناامیدی یا عصبانیت آشکار شود، کودک کنترل می شود.

شما می توانید کودک را در حالات چهره غمگین، عصبانیت های خشمگین، صدای ناله، چرخاندن چشم ها، اذیت کردن، خنده، خمیدن، یا سایر حرکات کودکانه تشخیص دهید.

به صورت شفاهی، ممکن است چیزهایی مانند «نمی‌دانم، می‌خواهم، می‌خواهم، اهمیتی نمی‌دهم» یا جملات نمایشی مانند «این بدترین روز زندگی من است» را بشنوید. مانند دولت والد، دو جنبه بالقوه برای حالت فرزند وجود دارد سازگار و آزاد و سرکش.

ممکن است کودک سازگار، همکار، مشتاق رضایت و خودجوش به نظر برسد.

کودک آزاد ممکن است سرکش، بدخلق و مقاوم به نظر برسد.

بزرگسال
حالت بزرگسالی روابط موثر محل کار ریشه در تفکر عقلانی، تعادل و دیدگاه دارد. این توانایی را برای ما فراهم می کند تا بر اساس داده هایی که دریافت می کنیم فکر کنیم و اعمال خود را برای خود تعیین کنیم.

برای تنظیم رفتارهای ناخودآگاه ناشی از حالات نفسانی والدین یا فرزندمان، باید آگاهانه به حالت بزرگسالی خود دسترسی پیدا کنیم.

ارتباطات بزرگسالان توجه، علاقه مند، مستقیم و غیر تهدید کننده هستند. آنها از زبان سنجیده ای مانند «چه زمانی، چه، چه کسی، به چه طریقی» و جملاتی مانند «به نظر من معتقدم، می بینم، متوجه می شوم، فکر می کنم، احتمالاً» استفاده می کنند.

مهمتر از همه، ارتباطات بزرگسالان سؤال می پرسند، گوش می دهند و به دنبال درک هستند.

حالت بالغ، خود ایده آل ما است که از چنگال واکنش های ناخودآگاه ما رها شده است. بنابراین، این حالت ایده آل برای برقراری ارتباط موثر است.

بهبود روابط در محل کار

با داشتن این اطلاعات، می‌توانید مکالمات را از یک دیدگاه جدید و منحصر به فرد مشاهده کنید.

افراد دیگر را از نزدیک تماشا کنید: به کلمات و لحن آنها گوش دهید و زبان بدن آنها را مطالعه کنید تا ببینید آیا می‌توانید حالت خود را در آنها تشخیص دهید. مثلا:

برخی از افراد همیشه در حال انتقاد و هدایت هستند یا به دیگران کمک می کنند و از آنها محافظت می کنند: والدین

مردم به طور مداوم تجزیه و تحلیل می کنند و واقعیت ها را به احساسات ترجیح می دهند: بزرگسالان احساسات قوی و بدون فکر عمل می کنند یا در جستجوی لذت یا احساس درماندگی، و به طور کلی تمایلی به قبول مسئولیت ندارند: کودک.

این امکان وجود دارد که در مواقعی که نیاز دارید، توانایی تغییر حالت های خود را ایجاد کنید (برخی این کار را آسان تر از دیگران می دانند و این نیاز به تمرین دارد). این نشانه یک ارتباط دهنده ماهر است. کسی که هم خودآگاه است و هم به وضعیت طرف مقابل توجه می کند و سبک او را بر اساس آن تنظیم می کند.

تراکنش های مکمل یا متضاد و روابط موثر محل کار

ارتباط موفق در محل کار بستگی به پیمایش تراکنش های تکمیلی از طریق پاسخ دادن در حالت من مناسب برای آن موقعیت دارد.

این همان چیزی است که تکمیلی می‌توانند به نظر برسند، جایی که حالت‌های ego در یک راستا قرار دارند و پاسخ‌ها مطابقت دارند:

معامله 1:

شخص A (بزرگسال) “آنطور که ما برنامه ریزی کرده بودیم عملی نشد، بیایید آن را مرور کنیم و دریابیم که دفعه بعد چه کاری می توانیم بهتر انجام دهیم.”

شخص B (بزرگسالان) “من موافقم، ما می توانیم در آینده بهتر عمل کنیم. بیایید برنامه ریزی کنیم.»

معامله 2:

شخص A (والدین) «به نظر می رسد که شما با آن شغل مشکل داشتید. آیا برای بهبود نیاز به کمک دارید؟»

شخص B (کودک) “اوه، بله لطفا، من واقعاً به راهنمایی در این مورد نیاز دارم.”

و در اینجا این است که چگونه ممکن است اشتباه پیش رود.

معامله 1:

شخص A (بزرگسال) – “آنطور که ما برنامه ریزی کرده بودیم عملی نشد، بیایید آن را مرور کنیم و دریابیم که دفعه بعد چه کاری می توانیم بهتر انجام دهیم.”
شخص B (حالت کودک) – «چرا همیشه اینقدر انتقادی هستید؟ من هرگز نمی توانم کاری را درست انجام دهم.»

معامله 2:

شخص A (بزرگسالان) – “از کمی توضیح در مورد این کار وقتی وقت دارید سپاسگزارم.”
شخص B (والدین) – «آیا من باید همه چیز را در اینجا انجام دهم؟ شاید خودم هم از آن مراقبت کنم.»
با آنچه در طول مکالمات اتفاق می افتد، اول در خودتان و سپس در دیگران هماهنگ شوید.

ارتباط فرد به فرد ایده آل زمانی اتفاق می افتد که هر دو فرد در حالت بزرگسال به بزرگسال حضور داشته باشند و آگاه باشند. این ایده آل برای تلاش است. ما می‌توانیم ابتدا با آگاهی بیشتر نسبت به افکار و احساسات خود، سپس مشاهده دیگران و انتخاب آگاهانه‌تر نحوه پاسخگویی به این هدف، تلاش کنیم.