«پرورش از درون» یکی از استراتژی‌های پرطرفدار منابع انسانی برای انتخاب افراد در پست‌های مدیریتی است. در این استراتژی، به‌جای اینکه برای پست‌های مدیریتی، از بیرون سازمان نیرو وارد شود، در بدنه کارشناسی و کارمندی سازمان افرادی که دارای استعداد و شم مدیریتی هستند شناسایی شده و برای قرار گرفتن در پست‌های مدیریتی آماده می‌شوند.
اما یک چالش مهم در این استراتژی این است که چگونه می‌توان به شکلی دقیق تعیین کرد که چه کسی استعداد مدیریتی دارد و چه کسی ندارد؟ به‌عبارت‌دیگر، کسانی که دارای استعداد مدیریتی هستند، دارای چه ویژگی‌های خاصی هستند؟ مدت‌هاست مدرسه‌های بازرگانی در سرتاسر دنیا که دوره‌هایMBA و DBA برگزار می‌کنند نیز به هنگام انتخاب دانش‌پذیران با این چالش روبرو هستند.
هدف از این نوشته نیز کمک به خوانندگان در شناسایی استعداد مدیریتی است. بنا به تجربه سازمان‌های مختلف و بر اساس تحقیقات انجام‌شده، تعدادی از ویژگی‌های استعدادهای مدیریتی عبارت‌اند از:
شور و حرارت
انرژی و اشتیاق برای تحقق اهداف سازمان، اولین نشانه کسانی است که می‌توانند در آینده مدیران خوب و متعهدی شوند.
مسئولیت‌پذیری
مدیریت شغل پرمسئولیتی است و انسان‌هایی که از زیر بار مسئولیت فراری‌اند و آرامش را در بی‌مسئولیتی می‌بینند، مدیران خوبی نخواهند شد.
جمع‌گرایی
مهم‌ترین جنبه مدیریت عبارت است از تقسیم کار میان افراد، ایجاد هماهنگی میان آنان و هدایت آن‌ها به منظور به انجام رساندن کار. درواقع مدیر کسی است که کار را از طریق دیگران به انجام می‌رساند. بنابراین انسان‌های تک‌رو که فقط خود را قبول دارند، در آینده مدیران خوبی نخواهند شد.
عمل‌گرایی
اشتیاق به ایجاد تغییر و تعهد به عمل ازجمله ویژگی‌های مدیران بزرگ است. بنابراین افرادی که فقط در افکار و رؤیاهای خود غرق هستند و با دنیای عمل و اجرا فاصله دارند، مدیران خوبی نخواهند شد؛ بنابراین عمل‌گرایی ازجمله ویژگی‌های استعدادهای مدیریتی است.
ابتکار عمل
ابتکار عمل به این معناست که فرد منتظر گرفتن دستور نماند و خود به شکلی فعال و داوطلبانه دست به اقدامات مربوط به شغل خود بزند. انسان‌های منفعل که فقط منتظر دستور گرفتن از مافوق هستند و خود شروع‌کننده هیچ کاری نیستند، مدیران خوبی نخواهند شد.
