سبک‌ های رهبری تعیین می‌ کنند که کارکنان چقدر به اهداف خود دست یابند و از شغل خود رضایت داشته باشند. از بین بسیاری از سبک هایی که مدیران استفاده می کنند، رهبری مربیگری یا رهبری کوچینگ به طور فزاینده ای محبوب شده است. در این مقاله به رهبری کوچینگ، چگونگی تبدیل شدن به یک رهبر کوچ (رهبر مربی) قوی، مزایا و معایب این سبک رهبری خاص و مقایسه آن با سایر سبک های مدیریت می پردازیم.

---

رهبری کوچینگ یا رهبری با محوریت مربیگری را بیشتر بشناسید

رهبری کوچینگ سبکی است که شامل شناخت نقاط قوت، ضعف و انگیزه اعضای تیم برای کمک به بهبود هر فرد است. این یکی از چهار سبک رهبری اصلی است که مدیران برای ایجاد انگیزه در کارکنان و دستیابی به موفقیت از آن استفاده می کنند.

رهبری کوچ محور که توسط پل هرشی و کنت بلانچارد در دهه 1960 تعریف شد، در محیط کار امروزی بسیار رایج است. زیرا ماهیت مثبت آن باعث توسعه مهارت های جدید، بازبینی اهداف شرکت و پرورش فرهنگ سازمانی و اعتماد به نفس در میان کارکنان می شود. رهبرانی که مربی گری می کنند اغلب به عنوان مربیان ارزشمند دیده می شوند.

---

چگونه یک رهبر مربی باشیم؟

دانستن اینکه از کجا شروع کنید به شما کمک می کند تصمیم بگیرید که چه کاری باید انجام دهید. با درک کاملی از عادات کاری فعلی و بهره وری تیم خود شروع کنید. سپس برنامه ای برای مربیگری آنها به گونه ای ایجاد کنید که به مسائل رسیدگی کند و فرآیندهای مناسب را آموزش دهد. برای تبدیل شدن به یک رهبر کوچ موفق، این مراحل را دنبال کنید:

زمانی را برای نشستن با کارمندان خود اختصاص دهید و سوالاتی را بپرسید که جزئیات هر مشکلی را آشکار می کند. به این ترتیب، برای داشتن مکالمات کوچینگ سازنده آماده خواهید شد. صحبت شخصی با آنها همچنین به شما کمک می کند تا دیدگاه ها و نحوه تفکر آنها را درک کنید. به عنوان مثال، برخی افراد با نگرش ها و اهداف متفاوت با کارشان برخورد می کنند. هنگامی که شما درک کاملی از شخصیت های مختلف داشته باشید، به شکل گیری استراتژی شما کمک می کند.

به عنوان یک رهبر کوچینگ، مهم است که بازخورد مفیدی ارائه دهید تا کارمندان بدانند چگونه بهبود یابند و چه کاری را باید انجام دهند. هوشمندانه است که نقد را با توصیف کارهایی که یک فرد به خوبی انجام داده است، آغاز کنید. وقتی مکالمه ای را با یک نکته مثبت شروع می کنید، بهتر می توانید در ادامه آن انتقاد سازنده داشته باشید.

هنگام ارائه بازخورد، باید به گونه ای صحبت کنید که احساس واقعی و دلسوزانه داشته باشید. بپرسید که دوست دارند چگونه با آنها برخورد شود. زیرا برخی از مردم از بودن در کانون توجه لذت نمی برند. در حالی که برخی دیگر با تعریف و تمجید پیشرفت می کنند.

کارمندان ممکن است در هنگام صحبت کردن و یادگیری از شما احساس راحتی بیشتری داشته باشند. این فرصت را به آنها بدهید تا میزان علاقه را بسنجند.

تبدیل شدن به یک مربی کوچ عالی نیازمند صرف زمان و تحقیق است. اگر به هدف خود متعهد هستید، باید تا حد امکان به دنبال اطلاعات برای بهبود مهارت های مربیگری خود باشید. ممکن است تکنیک ها و روندهای جدیدی را از طریق کارگاه های حرفه ای، کتاب های تجاری، آموزش های آنلاین و موارد دیگر کشف کنید.

با دیگر متخصصان ارتباط برقرار کنید تا ببینید آیا آنها مایلند تجربیات خود را در زمینه مربیگری با شما به اشتراک بگذارند یا خیر. رهبران موفق از طریق آزمون و خطا یاد می‌ گیرند و احتمالاً نکات و ترفندهایی را در طول سال‌ ها آموخته‌ اند که برای شما مفید است.

---

---

در پایان روز، زمانی را برای تجزیه و تحلیل تلاش های رهبری کوچینگ خود اختصاص دهید. از خود سوالاتی در مورد فرآیند کلی بپرسید و پاسخ هایی را که در طول لحظات تدریس خود دریافت کرده اید ارزیابی کنید. اگر چیزی یاد گرفتید، آن را یادداشت کنید تا بعداً آن را فراموش نکنید. در مورد چالش ها و راه های بهبود آنها فکر کنید. ارسال یک نظرسنجی ناشناس را در نظر بگیرید تا بدانید کارکنان شما چه احساسی در مورد رهبری کوچ محور شما دارند.

کوچینگ به سطح بالایی از اعتماد نیاز دارد. اگر کارمندان شما احساس نکنند که شما به آنها احترام می گذارید، از افکار و نظرات خودشان محافظت می کنند و در گوش دادن به توصیه های شما مردد هستند. با درگیر شدن در تعاملات مثبت با آنها ارتباط محکمی برقرار کنید. نظرات خود را حرفه ای و حمایتگرانه نگه دارید.

هنگامی که اعتماد ایجاد کردید و به اعضای تیم خود آموختید که چگونه عملکرد خوبی داشته باشند، تلاش های آنها را دنبال کنید تا آنها را پاسخگو نگه دارید. برنامه‌ریزی منظم جلسات بعدی را در نظر بگیرید تا کارمندان بفهمند که از آنها انتظار می‌ رود آنچه را که شما آموزش می‌ دهید اجرا کنند. به روش‌ هایی فکر کنید که می‌ توانید بر اساس عملکرد به کارمندان پاداش دهید تا به آنها انگیزه دهید که خوب کار کنند.

حتی زمانی که سر کار نیستید، باید تلاش کنید تا با افرادی که ممکن است مراقب شما هستند، تعاملات معناداری داشته باشید. رهبران موفق با سبک کوچینگ وقتی به خانه می روند ذهنیت خود را خاموش نمی کنند.

زندگی پر از لحظات آموزشی است که زمانی به وجود می آیند که انتظارش را ندارید. زمانی که برای آموزش دادن به کسی از طریق یک فرآیند پیچیده یا تعریف مفهومی دشوار وقت می گذارید، به او دانش ارزشمندی می دهید که تجربه کاری او را افزایش می دهد. آماده باشید که این لحظات را بشناسید.

---

---

مزایای رهبری کوچینگ چیست؟

رهبری کوچینگ فواید زیادی دارد، از جمله:

مهمتر از همه، رهبری کوچینگ دانشی را در اختیار کارکنان قرار می دهد که برای تحقق بخشیدن به پتانسیل کامل خود نیاز دارند. و هنگامی که به توانایی های خود و رهبران خود اطمینان داشته باشند، باعث کاهش خروج کارکنان از سازمان می شود.

---

چالش های رهبری کوچینگ چیست؟

در حالی که رهبری کوچینگ مزایای زیادی برای صاحبان کسب و کار دارد، این سبک آموزش با چالش‌هایی مواجه است. برخی از این موارد عبارتند از:

• کارمندان ناراضی
• رهبران فاقد صلاحیت که فاقد مهارت های مربیگری هستند
• اختلاف نظر
• کمبود وقت تدریس
• اولویت های حساس به زمان

درک چگونگی رسیدگی به چالش هایی از این دست، برای کارآمد کردن سبک رهبری کوچینگ کلیدی است. همچنین، درک این موضوع کمک می کند که همه چیز ممکن است همیشه آنطور که برنامه ریزی شده پیش نرود.

---

رهبری کوچینگ چه تفاوتی با سبک های دیگر دارد؟

رهبری کوچ محور از این جهت با سبک های دیگر رهبری متفاوت است که مبتنی بر مشارکت متمرکز بر دستیابی به اهداف است. بسیاری از کسب و کارهایی که به دنبال بهبود رضایت کارکنان و فرهنگ شرکت هستند، این سبک رهبری را ترجیح می دهند. کوچینگ اغلب به عنوان یک سرمایه گذاری برای استعداد تلقی می شود. زیرا آموزش را به کار می گیرد و روحیه کلی را تقویت می کند.

سایر سبک های رهبری اهداف متفاوتی دارند. مثلا:

رهبری مستبد یا رهبری دستوری مبتنی بر قدرت و اختیار است. تمام تصمیم‌گیری‌ها به شخص خاصی بستگی دارد که از اعضای تیم بازخورد نمی‌ خواهد. این شامل نظارت دقیق و دستورات مستقیم است.

رهبری دموکراتیک از ارزش هایی مشابه ارزش های رهبری مربی پیروی می کند. رهبران از مشارکت در تصمیم گیری استقبال می کنند و اغلب بحث های گروهی را تعدیل می کنند.

رهبری Laissez-faire مسئولیت کامل را بدون راهنمایی به کارکنان واگذار می کند. رهبران تا حد زیادی از هدایت کارکنان اجتناب می‌ کنند و سرنوشت گروه، از جمله هرگونه درگیری را به تیم واگذار می نمایند.