اثربخشی آموزش سازمانی

علی‌رغم وجود اتفاق آرا در خصوص اهمیت آموزش و توسعه نیروی انسانی در کسب مزیت رقابتی پایدار، برنامه‌های آموزشی در بسیاری از سازمان‌ها اهداف از پیش تعیین‌شده را محقق نمی‌سازند. این موضوع وقتی اهمیت دوچندان می‌یابد که بدانیم آموزش‌های سازمانی معمولاً هزینه‌های سنگینی را بر سازمان‌ها تحمیل می‌کنند و عدم موفقیت آنان موجب بدبینی به این برنامه‌ها و به‌طور خاص برنامه‌ها و اقداماتی شده است که با جنبه نرم سازمان (یعنی انسان و توسعه آن) سروکار دارند. در اینجا به‌طور طبیعی این پرسش به ذهن خطور می‌کند که چگونه می‌توان برنامه‌های آموزشی را اثربخش‌تر کرد و از ثمرات آن بهره برد؟ در ادامه به بررسی عوامل اصلی تأثیرگذار بر اثربخشی آموزش سازمانی که حاصل بررسی‌های گسترده و تجربیات سازمان‌های مختلف است می‌پردازیم:
حمایت سرپرستان: سرپرستان نقش مهمی در انگیزش زیردستان جهت شرکت در دوره‌های آموزشی ایفا می‌کنند. مطالعات انجام‌شده در چند سازمان نشان می‌دهد که هرچقدر که سرپرستان حمایت بیشتری را از برنامه‌های آموزشی به عمل‌آورند، زیردستان آنان اعتقاد بیشتری به مفید بودن این برنامه‌ها پیدا می‌کنند.
فرهنگ یادگیری مستمر: فرهنگ سازمانی یک شرکت الگویی از ارزش‌ها، هنجارها، اعتقادات، نگرش‌ها و مفروضات است که ممکن است به‌گونه‌ای ساختارمند وجود نداشته باشد اما به طریقی که افراد درون سازمان رفتار می‌کنند یا کارها را انجام می‌دهند شکل می‌گیرد. برای انجام یک برنامه آموزشی موفق، آنچه به‌شدت مورد اهمیت است آن است که باید فرهنگی در سازمان ایجاد شود که یادگیری را به‌طور مستمر در سازمان تشویق کند.
برنامه‌ریزی آموزشی نظام‌مند: برای اینکه برنامه آموزشی موفق باشد باید تابع فرایندی منظم باشد. استاندارد فرایندی پذیرفته‌شده در امر آموزش شامل چهار مرحله برنامه‌ریزی، طراحی، اجرا و سنجش اثربخشی می‌باشد.
آمادگی فرد جهت یادگیری: مقدمه سودمندی برنامه آموزشی، آمادگی آموزش افراد مورد نظر جهت شرکت در برنامه آموزشی است. این بدین معنا است که افراد علاوه بر توانایی لازم برای گذراندن دوره‌های آموزشی، انگیزه لازم برای شرکت در دوره آموزشی را نیز داشته باشند.
وابستگی شغلی: وابستگی شغلی میزان ارتباط روانی است که فرد با شغل خود برقرار کرده و سطح عملکردی را که تصور می‌کند. برای عزت نفسش لازم است را موردسنجش قرار می‌دهد. افرادی که این ویژگی را دارند ارزش زیادی برای مشارکت در امور وابسته به کارشان از خود نشان می‌دهند که یکی از این امور آموزش است.
توانایی و تمایل انتقال آموزش: انتقال آموزش به این معنی است که افراد توانایی انتقال دانش و مهارت‌هایی که در جلسات آموزشی یاد گرفته‌اند را به مشاغل خود داشته باشند و انگیزه و توانایی لازم برای به‌کارگیری دانش آموخته‌شده در وظایف شغلی خود را داشته باشند.